• Πως τα παιδιά μας μπορούν να αποκτήσουν την εκπαίδευση που τους αξίζει (αυτή δηλαδή που αξίζει).

    Posted on December 2, 2013 by Πράξη & Θεωρία in Εκπαίδευση, Επαγγελματική Ανάπτυξη.

    Γράφει η Φωτεινή Βαβίτσα.

    Η εκπαίδευση αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι το κομμάτι αυτό το οποίο θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό τον δρόμο που θα χαράξει ο κάθε άνθρωπος στην επαγγελματική του πορεία. Η αξία της εκπαίδευσης όμως δε σταματάει μόνο εκεί.

    Μέσα από την εκπαίδευση ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να πλάσει την προσωπικότητά του, να δημιουργήσει ένα προφίλ ανθρώπου με ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, αλλά και να «ασφαλίσει» τον εαυτό του στις έντονες αλλαγές που βιώνει το εξωτερικό μας περιβάλλον. Η εκπαίδευση άλλωστε είναι αυτή η οποία δίνει το πάτημα σε έναν άνθρωπο να ξεχωρίσει στο κοινωνικό και το επαγγελματικό στερέωμα.

    Να κάνω εδώ μία πολλή σημαντική τοποθέτηση. Η αναφορά μου στην εκπαίδευση δε γίνεται μόνο γύρω από τον στενό ορίζοντα που υπάρχει συνήθως στο μυαλό των ανθρώπων: «Εκπαίδευση = Τίτλοι, πτυχία, στείρα γνώση». Η εκπαίδευση ενός ανθρώπου πρέπει να λαμβάνεται σαν κάτι πολύ πιο ευρύ και γενικό. Είναι όλες αυτές οι ευκαιρίες που αποφασίσει να λάβει ο άνθρωπος για να βελτιωθεί σα μαθητής στα πρώτα χρόνια της ζωής του και μετέπειτα σα φοιτητής και επαγγελματίας.

    Έτσι πρέπει κιόλας να εκλαμβάνεται η εκπαίδευση. Σα μία ευκαιρία για μάθηση και για παιδεία του ανθρώπου και όχι σα μία στείρα γνώση την οποία πρέπει απλά να πάρω γιατί μου το επιβάλλει κάποιος. Ο άνθρωπος πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι αυτό το οποίο μαθαίνει, είτε σα μαθητής και φοιτητής από τους καθηγητές του, είτε σαν εργαζόμενος που αποφασίζει να παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο, μάθημα για να γίνει καλύτερος στη δουλειά του, αν το μάθει σωστά θα μπορέσει όντως να το εφαρμόσει στην καθημερινότητά του και να γίνει όντως καλύτερος μέσα από τη μάθηση.

    Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, φθάνουμε να καταλάβουμε την αξία της μάθησης πολύ αργότερα στη ζωή μας, όταν πλέον έχουμε δαπανήσει πολλά χρόνια γνώσης, απλά και μόνο μαθαίνοντας παθητικά, ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε το άκρως αντίθετο. Σίγουρα βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά, αλλά σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν καταλαβαίναμε από τα πρώτα βήματα της γνώσης, από το σχολείο δηλαδή, πόσα περισσότερα μπορούμε να επιτύχουμε, όταν αντί να συμμετέχουμε παθητικά στο μάθημα, δοκιμάζαμε για αλλαγή να γίνουμε μέρος  του μαθήματος και πραγματικά να καταλάβουμε και να απορροφήσουμε τις πληροφορίες που μας δίνονται.

    Τίποτα βέβαια δε γίνεται χωρίς βοήθεια και χωρίς κάποιος να μας δείξει στα πρώτα στάδια της ζωής μας και τα επόμενα βήματα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό το κομμάτι παίζουν φυσικά οι γονείς και οι εκπαιδευτές των παιδιών. Αν, σα μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι, δε δείξουμε εμείς πρώτοι τον σωστό δρόμο στα παιδιά μας, ποιος άλλος θα το κάνει; Αν συνεχίζουμε εμείς οι ίδιοι να βάζουμε τα παιδιά μας σε έναν δρόμο στείρας γνώσης, η οποία δε θα δώσει καμία αξία στην καθημερινότητα των παιδιών μας, τα ίδια τα παιδιά γιατί να κάνουν κάτι το διαφορετικό;

    Σα γονείς πρέπει να δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά μας να μαθαίνουν διαφορετικά και ενδιαφέροντα αντικείμενα, τα οποία θα διευρύνουν τους ορίζοντές τους και θα τους βοηθήσουν να αποκτήσουν αυτή την πολυπόθητη κριτική ικανότητα που θα τους σώσει από πολλά στη συνέχεια της ζωής τους. Δεν υπάρχει βέβαια λόγος να υπερβάλουμε και να φορτώνουμε το πρόγραμμα του παιδιού τόσο, ώστε να μην του αφήνουμε τον δικό του χρόνο και τον δικό του χώρο.

    Είναι σημαντικό να αναπτύσσουμε το αίσθημα της ευθύνης στα παιδιά μας, αλλά όχι το αίσθημα της κούρασης. Το παιδί θα αναπτύξει την προσωπικότητά του σωστά και μέσα από τις δραστηριότητές του, αλλά και μέσα από τον προσωπικό του χρόνο, στον οποίο έχει δικαίωμα.

    Σαν εκπαιδευτικοί, οφείλουμε να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μέσα από μία διαδικασία γνώσης που θα τους δώσει εφόδια για το υπόλοιπο της ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων και των εξετάσεων που θα χρειαστεί να δώσουν για το αντικείμενο εκπαίδευσής μας. Οι εξετάσεις πρέπει να αποτελούν την επιβεβαίωση και την ανταμοιβή της γνώσης που έχουν λάβει από εμάς, όχι όμως και ο μοναδικός στόχος.

    Σα γονείς και σαν εκπαιδευτικοί το μόνο σίγουρο είναι ότι αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε το καλύτερο για αυτά, γιατί πιστεύουμε και ξέρουμε ότι τους αξίζει. Μήπως όμως υπάρχουν φορές που πρέπει να αναθεωρούμε ως προς το ότι τι είναι το καλύτερο για αυτά;

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>